Drie Grotendeels Genegeerde Tekenen Aan De Wand – Alex Moran Saab, 2 Presidenten & Florida’s Paradijs

De Eerste Akte: Alex Moran Saab

Op Kap Verde begon het einde van de internationale wetgeving met betrekking tot zogenoemde “diplomatieke onschendbaarheid.” Alex Moran Saab, een Venezolaanse diplomaat, werd ontvoerd. De misdaad werd begaan in Juni 2020. Zijn uitlevering aan de Verenigde Staten vond plaats op 18 Oktober 2021.

Op de basis van aanklachten gegrond in goed geluk werd deze immuniteit verkregen op diplomatische gronden vernederd, geschonden en voor 491 dagen vastgezet. Alex Moran Saab werd gemarteld vanwege zijn menselijkheid vastbesloten om voedingsmiddelen Venezuela in te krijgen om de mensen aldaar van hulp te kunnen voorzien.

Deze “mensen aldaar,” de Venezolanen, kunnen hun bankrekeningen niet meer gebruiken en ervaren voedseltekorten. Dat is wat economische sancties doen. Ze vermoorden mensen langzaam. Is het dan ook illegaal om illegale sancties trachten te ontwijken?

De Verenigde Naties veroordelen maar ondernemen geen actie. Een beleid met twee gezichten: 1) Datgene dat publiekelijk wordt gecommuniceerd en 2) Datgene dat daadwerkelijk wordt uitgevoerd. Geen journalist, noch een diplomaat, kan zich dan ook nog veilig wanen. Alex Moran Saab is een logisch vervolg op Julian Assange.

De Tweede Akte: 2 Presidenten

John Magufuli, president van Tanzania, toonde aan dat een geit, motorolie, een papaya, vogel en jackfruit, na getest te zijn op COVID-19, in 4 van de 5 gevallen als “positief” hadden getest. En het overblijvende geval werd als “onduidelijk” geclassificeerd. Zou President Magufuli als een gevaar voor het Westerse liberale imperium kunnen worden beschouwd? Deze president van Tanzania is onlangs op 61 jarige leeftijd overleden.

Bron: Tanzania’s Late President Magufuli: “Science Denier” or “Threat to Empire?”

Auteurs: Jeremy Loffredo & Whitney Webb

Aleksandr Lukashenko, president van Wit-Rusland, heeft geweigerd om “extreme lockdowns” en “geforceerde gezichtsmaskers,” “strenge avondklokken,” de implementatie van een “politiestaat,” en de “ineenstorting van de economie,” tot een realiteit te laten doen verworden. Hiermee weerstond hij de druk uitgeoefend door het Internationale Monetaire Fonds (IMF) en de Wereld Bank (WB). Ook de 940 miljoen USD in “COVID Relief AID” werd hiermee misgelopen.

De Derde Akte: Florida’s Paradijs

Een project voor een Nieuwe Amerikaanse Eeuw begint met een oproep voor en nieuw Pearl Harbour (Donald Rumsfeld). Niet lang hierna komt het verlangen tot wasdom: de dag van “9/11.” Het Westen begint een “oorlog tegen terrorisme” en een nieuwe vijand voor ons militaire industriële complex is gevonden; de imperialistische belangen der olie danwel geld, bankiers en oligarchische dynastieën, technocratische controle en bezit, worden hiermee gediend.

De angst gevoed door 9/11 werd vergroot door een gebeurtenis niet van een dag, maar van meerdere dagen, en deze gebeurtenis is er een waaraan nu – 20 jaar later – amper aandacht wordt besteed: de antrax brieven. In 2001 vielen er meerdere slachtoffers als het gevolg van deze brieven. Politici die werden getroffen boden allen een gebrek aan steun voor de Patriot Act; in het Westen doorzien we niet de gevolgen van het inleveren der vrijheid onder het mom der bescherming.

George W. Bush Jr. bevond zich in Florida in de nacht voor 9/11. En een paar dagen voordat deze Bush op Longboat Key aankwam dronk Mohammed Atta, een bekende 9/11 verdachte, daar in de buurt zijn alcoholische drankjes. De dag van 9/11 bezocht George W. Bush Jr. de Emma E. Brooker Elementary School, een basisschool in Sarasota, Florida, om het boek “The Pet Goat” te lezen tezamen met diverse studenten aldaar.

De droom om een woning in Florida’s paradijs in bezit te krijgen werd vervuld door Jeb Bush, de broer van George W. Bush Jr.. Deze woning van Jeb Bush lag nabij de verblijfplaats van een 9/11 verdachte. De kapers van de vliegtuigen (lees; diegene die de schuldvraag zijn toebedeeld) leefden niet alleen in Florida maar namen hun vlieglessen bij drie verschillende vliegtuigscholen. Deze drie ondernemingen werden allen bestuurd door individuen met CIA connecties.

Israëlische kunststudenten bevonden zich geografisch gezien geregeld in de buurt van de activiteiten en woonadressen van de kapers. Hun activiteiten vonden ook plaats in de buurt van het adres van een (mogelijke) teamleider van Israëlische cellen. De Drugs Enforcement Agency (DEA) verdacht deze kunststudenten dan ook van het zijn van spionnen. Amdox was een front-bedrijf verdacht van het spreekwoordelijke opblazen van DEA operaties met betrekking tot Israëlische activiteiten en burgers. De vraag is deze: waren deze kunststudenten ook hieraan verbonden?

Robert Stevens inhaleerde het antrax poeder op 5 Oktober 2001, en dit vormde de eerste antrax plek der misdaad. Hij werkte in het AMI — American Media Inc. — gebouw als een foto-publicist voor The Sun. Dit gebouw stond in Boca Raton, Florida. De FBI besloot Mike Irish te onderzoeken, een andere werknemer, en de baas van Robert Stevens, bij The Sun, en de FBI beschouwde hem als een verdachte in relatie tot 9/11 alsook de antrax brieven. Gloria Irish, zijn vrouw, een vastgoed makelaar, regelde twee appartementen voor verschillende kapers.

Het beeld van “Florida’s paradijs” als het hart van 9/11, alsook het verband tussen 9/11 en de antrax aanvallen, evenals de mensen – oftewel het netwerk – betrokken bij beide, wordt lastiger te ontkennen wanneer onder andere het hotel van de verschillende kapers, alsook een telefooncel waaruit is gebeld naar een van de kapers, zich in de nabije omgeving van vastgoed in het bezit van Gloria Irish bevinden.

De Israëlische kunststudenten werden verdacht van het bespioneren van zowel DEA laboratoria als technici. Er is een groot aantal Battelle chemische laboratoria, inclusief technici, te vinden in Florida. Daar het adres van vice-president Russel P. Austin van Battelle in die tijd in de buurt lag van de geografische locaties van de Israëlische kunststudenten. Hoeveel van deze toevalligheden kunnen we blijven negeren?

In het AMI gebouw zat ook de National Enquirer, vooral befaamd voor zijn chantage methodiek overeenstemmig met die van de georganiseerde misdaad – meest recentelijk in het nieuws gekomen als het gevolg van het chanteren van Jeff Bezos. Het is niet bekend of The Sun en de National Enquirer dezelfde foto-kamer deelden. Diverse inlichtingendiensten zijn bekwaam in het gebruik van deze “maffia-methodiek” aangaande het in vervelende situaties brengen van hun doelwitten, en dit zijn regelmatig mensen met macht, daar ze deze techniek (mogelijk) hebben geperfectioneerd tezamen met Jeffrey Epstein en Ghislaine Maxwell, dochter van voormalig media tycoon en Mossad agent, Robert Maxwell.

Frank Costello, de bekende maffiabaas, gaf Generoso “Gene” Pope Jr. de 75.000 USD lening benodigd om de National Enquirer aan te kunnen schaffen. Pope Jr. werkte hiervoor mee aan psychologische operaties tezamen met de CIA. Pope Sr. was een politieke “fixer” die onder andere banden had met Benito Mussolini, FDR, Harry Truman, Dwight Eisenhower, J. Edgar Hoover, de New Yorkse georganiseerde misdaad en “Tammany Hall” (lees; een belangrijk onderdeel van de Democratische politieke machine).

Generoso “Gene” Pope Jr. was een vriend van, en groeide samen op met, Roy Cohn, een politieke fixer en een advocaat die ook wel de “Godfather of Dark Politics” werd genoemd. Roy Cohn zat in de bouwindustrie – en was ook betrokken bij de zakelijke beslommeringen van Donald J. Trump (en bekend voor het begeleiden van Roger Stone). Zijn bekende Favor Bank System is een chantage-systeem dat gestoeld is op het innen van eerder gedane “hulp,” en gebaseerd op het systeem van Pope Sr.. Cohn was, aan de zijde van Senator Joe McCarthy, betrokken bij de Red- en de Lavender Scare. Dit ondanks dat hijzelf op mannen viel.

New York’s burgemeester in 2001, Rudi Giuliani, was en is niet alleen betrokken bij meerdere zakelijke belangen gelokaliseerd in Florida, zijn ex-vrouw woonde/woont in hetzelfde appartementen complex als een van de 9/11 kapers onderdeel van de zogenoemde “Hamburg Cel.” Bij deze is de geopperde mogelijkheid dat Saddam Hussein achter 9/11, en/of de antrax brieven zat, gestaag verminderd. Een realiteit waarin Osama Bin Laden het meesterbrein was achter 9/11 wordt ongeloofwaardig danwel een persoonlijke agenda.

Waar 9/11 kan worden beschouwd als een “in- en outside job” (al wordt dit niet erkend, noch onderzocht) kunnen deze antrax aanvallen niet anders worden beschouwd dan als een “inside job.” Deze gebeurtenissen zijn namelijk al snel aan het Amerikaanse leger zelf gelinkt daar ook Bruce Ivins een wetenschapper was aan Fort Detrick. Wat het idee ook was met betrekking tot het in de schoenen schuiven van de schuldvraag, en ze hebben Saddam Hussein proberen te koppelen, het is overduidelijk niet gelukt.

Zelfmoord is de uitkomst geweest voor de van de antrax aanvallen verdachte Bruce Ivins — zijn leven werd vernietigd. De aanklacht, en dit gebeurt vaker, gebaseerd op “goed geluk.” En zelfs het voormalige hoofd van het onderzoek, Richard Lambert, besloot een klokkenluiders rol op zich te nemen. “It’s a fraud” was zijn bekende uitspraak aangaande het onderzoek naar de schuld, danwel de onschuld, van Bruce Ivins. Het mocht echter niet baten. Een leven was al vernietigd. Deze uitkomst was al bepaald.

Op de allereerste plek van de misdaad, in Florida, werd geen brief aangetroffen. Op 18 September werden er echter twee brieven verzonden vanuit New Jersey naar de New York Post en naar NBC News. Deze twee brieven worden als “echt” beschouwd – nochtans werden er op 20 September twee soortgelijke brieven, met overeenstemmig handschrift, vanuit Florida verstuurd naar de New York Post en naar NBC News. Deze twee brieven werden als een “hoax” bestempeld.

Gebaseerd op de herinneringen van de assistent die de brief opende bij NBC News was het echter de zogenaamde “hoax” brief welke zorgdroeg voor de ziekte verschijnselen. Ook de FBI dacht dat de “hoax” brieven de “echte” brieven waren totdat de testen aantoonde dat de brief waardoor de assistent ziek was geworden “nep” was, en de eerdere brief, een bedreiging waarvan de FBI niets af wist (de FBI reageerde op de tweede brief), het gevaar vormde op een antrax besmetting.

Dark Winter was een oorlogssimulatie aangaande een bio-terreur aanslag (lees; een aanval met een bio-wapen: een chemisch poeder). In dit “spel” werd gesproken over een “pokkenvirus” dat gemakkelijk van persoon tot persoon kon overgaan. Judith Miller, de meest vooraanstaande bio-wapen verslaggeefster in de Verenigde Staten, schrijvend voor de New York Times, deed mee aan deze Dark Winter simulatie. Richting het einde van deze simulatie ontvingen de media, waarvan Miller een onderdeel was, alsof voorspeld, antrax brieven. En wanneer vond dit plaats? Dit vond plaats vier maanden voordat Miller een zogenaamde “hoax” brief ontving.

The Star, The Sun, en de National Enquirer vielen onder AMI. Een verzameling der “Amerikaanse tabloids” – en zijn een factor om rekening mee te houden. Arnold Schwarzenegger, werd ten tijde van zijn ‘strijd’ voor het gouverneurschap van California, door deze AMI tabloids genegeerd – en dit gaf hem vrij baan in de richting van het gouverneurschap. Jeb Bush, gouverneur van Florida in 2001, ontving eveneens een vrije baan. Hier werden verhalen begraven daar moraliteit werd ingeruild voor ambitie. Macht draait om het maken van deals. En het zijn deze “deals” die gelijk staan aan het maken (of breken) van wereldse koningen.

Er waren vijf a zes mensen in de Verenigde Staten die een soortgelijk antrax virus konden produceren zoals het goed/poeder dat gebruikt is bij de aanslagen. Echter, hier is een compleet laboratorium voor benodigd – inclusief team – en ongeveer een jaar in ontwikkeltijd. William C. Patrick III was een expert aangaande het ontwikkelen van bacteriële-wapens. Hij bedacht manieren uit om bacteriën voorkomend in de natuur om te zetten in levensgevaarlijke wapens. Uit interviews met William C. Patrick III valt af te leiden dat hij plezier haalde uit het ontdekken van (nieuwe) manieren om de dood te produceren. Bill Patrick III had een zogezegde voorliefde voor biologische oorlogsvoering.

Robert Kadlec participeerde ook in de Dark Winter wargame en uitte daarin de nu befaamde woorden: “Dark Winter.” Kadlec was ook verbonden aan de 2019 oorlogssimulatie genaamd Crimson Contagion. Dit spel, op zijn beurt, betrof een pandemie welke ontstaat in China en betrekking heeft op een virus dat zich door de lucht en globaal verspreid. Kadlec was niet alleen een Chemical & Biowarfare Special Assistent to the Joint Special Operations Command, maar hij werd na de uitbraak van COVID-19 aangesteld als architect van de tegenreactie (onder Donald J. Trump). Kadlec had ook sterke banden met het bedrijf Moderna (Moderna, samenwerkend met DARPA, had een “hail mary” nodig om te kunnen overleven) in de aanloop naar COVID-19.

Kenneth Alibek was een overloper uit de Soviet Unie en tezamen met Jerome Hauer een Bio-weaponeer. Beide waren onderdeel van de uitvoerende macht bij het Battelle Memorial Institute in Ohio evenals Emergent Bio Solutions (het bedrijf dat het antrax vaccine produceerde). Jerome Hauer werkte in 1998 – met de steun en financiering vanuit de hoek van burgemeester van New York Rudi Giuliani, aan een studie genaamd het “westelijke-Nijl virus.” Het daaropvolgende jaar werd dit virus aangetroffen in New York. Jerome Hauer kreeg de leiding over de fumigatie (lees: de tegenreactie).

Battelle Memorial Institute werkt regelmatig samen met Wexner Medical Center Ohio (en andere Wexner gefinancierde operaties). Leslie Wexner, op zijn beurt, was erg goed bevriend met Jeffrey Epstein en betrokken bij het arrangeren van meisjes uit de Victoria Secret Catalogue voor Epstein en consorten. Battelle Memorial Institute werkt voornamelijk samen met het leger. En we mogen hierbij dan ook niet vergeten dat de Israëlische kunststudenten in Florida’s paradijs rondhingen in de omgeving van deze laboratoria. Maureen Stevens, de weduwe van Robert Stevens, klaagt Battelle aan.

Het carrièrepad van Robert Kadlec verliep voorspoedig. Voor 9/11 was hij een leraar aan het National War College. Na 9/11 was hij de top bio-terreur adviseur voor onder andere Donald Rumsfeld. Ook Kadlec zou uiteindelijk betrokken raken bij Emergent Bio Solutions — het bedrijf dat het antrax vaccine produceerde. EBS moest zijn fabriek sluiten en hun licentie werd weggenomen. Ze waren niet in staat om te produceren noch om te verkopen. Doch, na de antrax aanvallen verloor het feit dat 85% van de mensen in militaire dienst, op wie het vaccine werd geforceerd, negatieve reacties ervoer, zijn effect. Veiligheid was niet meer van belang; EBS zette druk opdat vaccinaties zouden worden verplicht door de overheid.

Battelle en EBS werkte samen om het antrax vaccine programma te redden zo ongeveer een jaar voordat de antrax aanvallen plaatsvonden. En dezelfde mensen betrokken bij het antrax verhaal waren ook betrokken bij het zetten van druk op de overheid om een vaccinatie mandaat met betrekking tot een pokkenvirus door te laten voeren na 9/11 daar continue “angst-creatie” als een handig gereedschap kan worden beschouwd (wanneer geprofiteerd dient te worden van bio-terreur). Steven Hatfill, een andere verdachte in de antrax zaak, was een protege van Bill Patrick III – en dit was een vader-zoon relatie – en werkte samen met Jerome Hauer bij SAIC. Ook hier bestond een vriendschapsband.

William C. Patrick III was een mentor van journalist Judith Miller van de New York Times. Ook werkte hij aan “bacteriële-wapens” tussen 1953 en 1969 totdat Nixon het programma stopte. Hij werkte met/voor de FBI, de CIA, Fort Detrick (leger), SAIC, Battelle, en EBS/Bioport – en bezat vijf patenten. Vijf a zes mensen zouden toentertijd in staat moeten zijn geweest om antrax te produceren. Om dit voor mekaar te kunnen boksen is er toegang benodigd tot Bill Patrick’s geheim gehouden en beschermde patenten. Het lijkt aldus zo te zijn dat Bill Patrick naast de middelen ook de kennis bezat om de vorm van antrax zoals gebruikt in deze aanvallen te produceren.

En Florida, een werelds paradijs, is waar dit allemaal samen komt.

Bron: 20 Years After Anthrax with Robbie Martin

Auteurs: Whitney Webb & Robbie Martin