2. Onderstaand vindt u de Nederlandse vertaling van Winter Oak’s “CHARLES’ EMPIRE – THE ROYAL RESET RIDDLE.”
Charles de Great Resetter
Toen de Great Reset officieel werd gelanceerd in 2020, werd dit niet gedaan door Klaus Schwab of Bill Gates, maar door Charles, prins van Wales, erfgenaam van de Britse troon. Charles, geboren in Buckingham Place in 1948, is wereldwijd vooral bekend om zijn mislukte huwelijk met Lady Diana Spencer, die in 1997, een jaar na hun scheiding, stierf in een verkeersongeluk in Parijs. Zijn officiële website kondigde op 3 juni 2020 aan: “Vandaag, via HRH’s Sustainable Markets Initiative en het World Economic Forum, lanceerde the Prince of Wales een nieuw wereldwijd initiatief, The Great Reset.”
Een koninklijke tweet verklaarde: “#TheGreatReset initiatief is ontworpen om ervoor te zorgen dat bedrijven en gemeenschappen ‘beter terugbouwen’ door duurzame bedrijfspraktijken centraal te stellen in hun activiteiten terwijl ze beginnen te herstellen van de coronavirus-pandemie.” Dit kan als een verrassing komen voor degenen die Charles zien als een stuntelende maar minzaam figuur, die tegen zijn planten praat, van traditionele architectuur houdt, de natuur beschermt en jonge mensen probeert te helpen met elkaar om te gaan in het leven. Maar de realiteit, zoals we hier zullen laten zien, is dat hij het hoofd (of het zeer gewillige boegbeeld) is van een enorm rijk van snode financiële belangen die zich hypocriet verbergen achter een façade van charitatieve filantropie.
Globale Doelstellingen
Charles is de afgelopen 50 jaar erg druk geweest met het opzetten van een alliantie bestaande uit verscheidene organisaties genaamd “The Prince’s Charities,” die zichzelf beschrijft als “de grootste liefdadigheidsinstelling voor meerdere doelen in het Verenigd Koninkrijk.” Deze hebben zich ook overzee verspreid om een verbijsterend wereldwijd web van trusts, stichtingen en fondsen te creëren. Om het eenvoudiger te maken, zullen we ons hier concentreren op slechts enkele van de bekendere organisaties, te beginnen in het VK met Business in the Community. Dit orgaan beschrijft zichzelf als “de grootste en langst gevestigde door bedrijven geleide ledenorganisatie die zich toelegt op verantwoord ondernemen,” oorspronkelijk opgericht in 1982 als The Prince’s Responsible Business Network. De agenda is zeer in lijn met alle belangrijke elementen van de Grote Reset. Het verklaart bijvoorbeeld:
“Business in the Community (BITC) werkt samen met het bedrijfsleven om het tempo en de schaal van actie te versnellen om te voldoen aan de Global Goals van de Verenigde Naties, ook bekend als de Sustainable Development Goals (SDG’s).”
Het goede nieuws voor Charles’s geld-minnende entourage is dat “het verantwoord runnen van hun bedrijven” in overeenstemming met de UNSDGs “ook zakelijke marktkansen opent.” Business in the Community heeft zijn eigen WEF-achtige “Future Leaders Board” en drong er in 2017 al op aan, net als Klaus Schwab, dat “het bedrijfsleven moet zorgen voor een inclusieve digitale revolutie.” Het rapport genaamd “A Brave New World?” bevat alle bekende Great Reset “prioriteiten,” zoals inclusiviteit (“Bouw digitale toegang, capaciteit en vertrouwen om iedereen te laten profiteren van de digitale economie”) en een leven lang leren (“Bereid werknemers voor op de ontwikkeling der digitale vaardigheden en een leven lang leren om een flexibele beroepsbevolking te creëren”).
Het kijkt vooruit naar een vierde industriële revolutie (“Anticipeer op automatisering. Creëer nieuwe rollen, waarbij technologie mensen aanvult en gemeenschappen ondersteunt om de transitie te beheren”) met grotere winstmarges natuurlijk als doel (“Overgang naar nieuwe bedrijfsmodellen die verspilling verminderen en de productiviteit van activa verhogen”). Er is een vroege vermelding van de “track and trace” zin die zo bekend werd tijdens de lockdowns (“Track, trace and resolve”) met een plug voor Blockverify, “een in Londen gevestigde start-up die technologie gebruikt om producten te volgen, vast te leggen en te verifiëren op een manier die permanent is vastgelegd in de blockchain… Blockverify heeft oplossingen getest met farmaceutische en schoonheidsbedrijven.”Het rapport promoot slimme landbouw in de vorm van Unilever’s Marcatus Mobile Education Platform, “een samenwerking tussen Unilever, Oxfam en de Ford Foundation om kleine boeren op het platteland op te leiden” die streeft naar “extra landbouwinkomsten van £ 1,5 biljoen tegen 2030.” Het besluit met “dank aan onze zakelijke partners, Barclays en Fujitsu, voor het ondersteunen van ons werkprogramma om een inclusieve digitale revolutie te creëren.” De Prince’s Trust Group breidt dezelfde agenda uit over het Gemenebest, de enorme invloedssfeer die voorheen bekend stond als het Britse Rijk.
Het beschrijft zichzelf als “een wereldwijd netwerk van liefdadigheidsinstellingen” dat “onderwijs-, werkgelegenheids-, ondernemings- en milieuprojecten levert die jongeren en gemeenschappen in staat stellen om te gedijen.” Het draait allemaal om “het transformeren van levens en het bouwen van duurzame gemeenschappen,” lijkt het. Een van de rapporten vertelt ons: “In 2020/21 hebben we samen met onze partners 60.146 jongeren ondersteund in 16 landen in het Gemenebest en daarbuiten: Australië, Barbados, Canada, Ghana, Griekenland, India, Jamaica, Jordanië, Kenia, Maleisië, Malta, Nieuw-Zeeland, Pakistan, Rwanda, Trinidad en Tobago en het Verenigd Koninkrijk. We begonnen ons werk ook in St Lucia en de VS.” De Prince’s Trust wordt in deze taak vergezeld door een ander belangrijk knooppunt van Charles’ netwerk, de British Asian Trust, zoals we binnenkort zullen zien.
Impact Imperialisme
De impact-industrie is een sinistere entiteit die we de afgelopen jaren van onderzoek hebben gevonden onder elke dubieuze steen die we hebben omgedraaid. Bekijk voor meer informatie onze artikelen over Extinction Rebellion, Ronald Cohen, intersectionaliteit, de WEF Global Shapers, Guerrilla Foundation, Edge Fund en ook ons algemene overzicht. Impact-profiteering is sterk verbonden met de Great Reset en de Vierde Industriële Revolutie, die tot doel heeft de infrastructuur op te zetten waardoor deze nieuwe vorm van digitale lijfeigenschap kan worden opgelegd. Het is dus onvermijdelijk dat de impact-agenda zeer aanwezig is in het hele rijk van Charles, zelfs als deze enigszins verborgen is voor het toevallige zicht. Soms is het alleen het woord zelf dat het spel weggeeft. Business in the Community zegt bijvoorbeeld op zijn site dat het samenwerkt met zijn leden “om hun verantwoordelijke bedrijfspraktijken voortdurend te verbeteren, waarbij de collectieve impact ten behoeve van gemeenschappen wordt benut.” “Impact” duikt drie keer op op de introductiepagina. Het verschijnt opnieuw op de pagina die is samengesteld door BITC’s volledig voorspelbare inzet voor de duurzame ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties, die hoekstenen van het impact-kapitalisme.
De term “positieve impact” is hier gekoppeld aan een ander gerelateerd modewoord, “doel.” Het impact-thema wordt ook erg omarmd door The Prince’s Trust, dat erg enthousiast is over “digitale en gemengde programma’s” en “online bedrijfssimulatie games.” In lijn met de Great Reset die door de oprichter werd gepromoot, gebruikte het COVID om een hyperindustriële agenda te bevorderen, waarbij het in één bericht beschreef hoe het zijn “digitale impact” had gemeten. Er werd gepleit om te melden dat 61% van de respondenten zei dat “online leren hen had ondersteund om veranderingen in hun leven aan te brengen, waarbij de meerderheid nieuwe vaardigheden ontwikkelde en plannen maakte voor de toekomst.” Een van de tools die de Trust gebruikt voor wat het zorgwekkend “digitaal programmeren” noemt, is iets dat Vibe Check wordt genoemd. Dit op maat gemaakte programma, gericht op jongeren, is een “gratis (fancy that!) interactieve persoonlijke ontwikkelingsgereedschap geleverd via WhatsApp, die een veilige en ondersteunende online ruimte creëert voor hen om belangrijke levensvaardigheden te ontwikkelen.”
“Het programma is in 2020 en begin 2021 getest in Barbados en Ghana, met behulp van innovatieve automatiseringstechnologie om de ervaring van elke jongere met behulp van deze service aan te passen. Vibe Check is ontworpen voor de behoeften van jongeren in elk land waarin het wordt uitgerold en richt zich op vertrouwen, communicatie en het beheren van gevoelens, in Barbados, en zelfstandig ondernemerschap en ondernemerschap in Ghana.” Deze obsessie met het ontwikkelen van “nieuwe digitale processen voor het verzamelen van data,” verborgen achter een do-good façade, is klassiek impact-denken. Inderdaad, de Prince’s Trust International heeft zijn eigen Head of Impact, Diletta Morinello, een professionele “impact-meter”. In januari 2020, net voor het Covid-moment, rekruteerde Morinello een data-analist “terwijl we onze opwindende nieuwe 5-jarige strategie beginnen” en “onze activiteiten aanzienlijk opschalen.” De rol was “om ervoor te zorgen dat onze gegevens robuust zijn en ons vermogen ondersteunen om onze impact op de ervaringen van jongeren met onderwijs en werkgelegenheid, evenals onze financiële prestaties en fondsenwerving nauwkeurig en effectief te monitoren. De impact zal moeten worden gemeten in een reeks programma’s of interventies, met een reeks belanghebbenden over de hele wereld.” Impact, data, stakeholders… drie termen uit hetzelfde vertrouwde wieg blad. Het is echter met zijn British Asian Trust dat Charles zijn betrokkenheid bij de verraderlijke wereld van het impact-imperialisme het meest volledig blootlegt. Hij richtte deze organisatie in 2007 op met een groep goed verbonden Brits-Aziatische zakenmensen.
Hoewel de British Asian Trust de voorkeur geeft aan de term “sociale financiering,” doet het weinig anders om zijn impact-agenda te verbergen. Op de website staat zelfs trots een aanbeveling van de “vader” van impact-belegging Ronald Cohen, die verklaart: “Wat de British Asian Trust doet op het gebied van sociale financiën is echt baanbrekend: het is in staat om vitale sociale verbetering op schaal te leveren.” Inderdaad, zoals we eerder hebben gemeld, geeft Cohen een goedkeurende vermelding aan Charles en de British Asian Trust in zijn boek Impact: Reshaping Capitalism to Drive Real Change uit 2020. De Trust beweert natuurlijk het leven van kinderen en jongeren in Azië te “verbeteren” “in overeenstemming met de Duurzame Ontwikkelingsdoelstelling 4 van de Verenigde Naties over kwaliteitsonderwijs.” Er staat: “De Quality Education India Development Impact Bond (QEI DIB) is een innovatief resultaatgericht financieringsmechanisme dat gericht is op het verbeteren van de leerresultaten voor meer dan 200.000 basisschoolkinderen.” En dan voegt het eraan toe: “Naarmate de QEI DIB vordert, streven we ernaar een onderwijs-tariefkaart te maken, waarin de kosten van het leveren van specifieke resultaten op schaal worden uiteengezet. Een dergelijke kaart kan door de overheid en financiers worden gebruikt om weloverwogen beleids- en uitgavenbeslissingen te nemen en het onderwijs in het hele land te verbeteren.”
Dit is waar impact om draait. De “kosten” van het voldoen aan de UNSDG’s worden berekend en “belanghebbenden” nemen deze kosten op zich uit de staatskas. Als de “uitkomsten” alle juiste vakjes aanvinken, worden ze terugbetaald, plus een beetje extra om hun “investering” de moeite waard te maken. In de tussentijd worden de levens van deze kinderen, gebundeld “op schaal,” omgezet in financiële goederen – zoals de bundels van subprime hypotheekschulden die de crash van 2008 hebben veroorzaakt – die in realtime kunnen worden gevolgd, getraceerd en verhandeld via 5G/6G en het “inclusieve” wereldwijde digitale panopticon. Speculanten kunnen wedden op het “succes” van het leven van deze kinderen, of ertegen, daar dit weinig uitmaakt, zolang ze beschikbaar zijn als producten voor deze enorme nieuwe winstgevende markt. Zoals we eerder hebben gewaarschuwd, reduceert “sociale financiering” of impact-beleggen mensen tot de status van potentiële investeringen, bronnen van winst voor rijke heersende vampiers. Het is een digitale slavenhandel.
Machtige Spelers
Dus wat voor soort mensen en organisaties zijn betrokken bij het wereldwijde netwerk van Charles? Laten we beginnen met Business in the Community. Dit label is waarschijnlijk bedoeld om liefdevolle beelden op te roepen van kleine hoekwinkels in Engelse marktsteden (zoals Grantham?) of van biologische boeddhistische manden-vlechtende start-ups in Charles’ pseudo-traditionele Poundbury-ontwikkeling. Maar nee. Zoals we zouden verwachten van de launcher van de Great Reset, is het project een typische corporatistische mix van publieke en private sector, die loyale dienaren van het Britse rijk verenigt met hun extreem welgestelde vrienden in de wereld van big business en high finance. BITC’s angstaanjagend lange lijst van leden omvat accenture en Unilever (beide geprezen door Cohen voor hun deelname aan zijn snode impact-zwendel) en Big Pharma-bedrijven AstraZeneca, GlaxoSmithKline en Pfizer.
Terwijl de BBC, Sky, Facebook en Google vermoedelijk de propaganda- en censuur vleugel vormen, werden British Airways, EasyJet, Heathrow Airport Limited, Shell UK en BP ongetwijfeld allemaal opgenomen voor hun speciale bijdrage aan ecologische duurzaamheid. Charles’ passie voor de gezondheid van de dankbare onderdanen van zijn familie wordt weerspiegeld in de opname, naast Knorr’s Quick Soups fabrikanten Unilever, van Greggs en PepsiCo UK. We vinden ook mensen als de Bank of America, McKinsey (het Amerikaanse adviesbureau dat controversieel in dienst is van Emmanuel Macron in Frankrijk) en Morgan Stanley (de WEF-partner en impact-investeerder die bekend staat om zijn financiering van zowel Hitler als Mussolini). Andere leden der Business in the Community zijn wapenhandelaren Rolls Royce en Thales Group, uitstekende voorbeelden van wat Charles in gedachten heeft met “verantwoorde” bedrijfsactiviteiten. De organisatie wordt bestuurd door een Raad van Bestuur. Dit wordt voorgezeten door Gavin Patterson, president en chief revenue officer van Salesforce, het cloud computing bedrijf onder leiding van miljardair Marc Benioff, eigenaar van Time Magazine en inaugureel voorzitter van het Center for the Fourth Industrial Revolution van het WEF in San Francisco. Een andere directeur is Dame Vivian Hunt, senior partner, UK en Ierland, van het eerder genoemde McKinsey. Ze is lid van de geheimzinnige Trilaterale Commissie en voormalig voorzitter van British American Business, een exclusieve transatlantische zakelijke netwerkgroep.
Een van de vice-presidenten is Sir Mark Weinberg, “een in Zuid-Afrika geboren Britse financier die mede-oprichter was van J. Rothschild Assurance, dat later St James’s Place Wealth Management werd, en voorzitter is van blockchain bedrijf Atlas City Global.” De adviesraad bestaat uit Sir Ian Michael Cheshire, voorheen voorzitter van Barclays UK en momenteel voorzitter van Menhaden plc met zijn “long only, multi-asset beleggingsstrategie die streeft naar de beste balans tussen risico en beloning in aandelen, krediet en private universums” met “asymmetrische risico-beloning.” Naast deze bankier zit niemand minder dan Frances O’Grady, algemeen secretaris van het Britse Trades Union Congress (TUC). Zoals het een vertegenwoordiger van de Britse arbeidersklasse betaamt, is O’Grady ook niet-uitvoerend bestuurder bij de Bank of England.
Tot slot vinden we in de Community Leadership Board van de BITC niemand minder dan Owen Marks van ieders favoriete vaccine fabrikant, Pfizer. Daar incarneert hij de opvallende overlap tussen de wereld van Big Pharma en de wereld van “woke” impact-intersectionaliteit, medevoorzitter van de Pfizer UK Inclusive Diversity Group met zijn focus op “OPEN (LGBTQ), Etniciteit, Gender, DisAbility en Cross Generational and Social Mobility.” Laten we ons vervolgens richten op The Prince’s Trust Group, het wereldwijde netwerk van liefdadigheidsinstellingen dat in 1976 door Charles werd opgericht. Bij de Britse entiteit zijn in de Gemeenschap vrijwel dezelfde soort mensen betrokken als het bedrijfsleven. De raad wordt voorgezeten door John Booth, een “ondernemer en filantroop” die beschikt over “een reeks durfkapitaal belangen in e-commerce, media en telecommunicatie.” Het bevat twee voormalige partners bij Goldman Sachs: Michelle Pinggera en Ian Mukherjee, die Amiya Capital oprichtten, een “wereldwijd fonds voor opkomende markten.” Er is ook Suzy Neubert, voormalig global head of distribution bij JO Hambro Capital Management, en Mark Dearnley, voorheen adviseur “digitale transformatie” bij het wereldwijde managementadviesbureau Bain &Company.
De vice-president van de raad is Michael Marks, voormalig voorzitter van Merrill Lynch Investment Managers en oprichter van MZ Capital en NewSmith Capital Partners LLP. Het is informatief om de mensen en bedrijven te noteren waarmee de Prince’s Trust-groep wereldwijd verstrikt is geraakt. In Nieuw-Zeeland is Andrew Williams, co-voorzitter van Alvarium, voorzitter van de Prince’s Trust-raad : “Met $ 15 miljard aan activa onder beheer wereldwijd, is Alvarium een samenwerking tussen rijke families, ondernemers en instellingen in Azië, de Golf en Amerika.” De bedrijfssponsors van de Australische entiteit zijn Macquarie, de grootste investeringsbank van Australië, terwijl in Canada de Prince’s Trust wordt ondersteund door Finistra (hard werkend “om digitaal bankieren te versnellen”) en door Bank of America. Tot de supporters behoren ook Scotiabank, KPMG en wapenhandelaar Lockheed Martin. Bij de British Asian Trust is een lid van de Raad van Bestuur Farzana Baduel, voormalig vice-voorzitter van zakelijke relaties voor de Conservatieve Partij en oprichter/CEO van Curzon PR. Ze verscheen in mei 2021 in The Times om uit te leggen hoeveel ze hield van “werken op afstand,” die steunpilaar van het “Nieuwe Normaal” gepromoot onder de Great Reset. Een andere is Varun Chandra, managing partner van de “in Londen gevestigde corporate intelligence specialist” Hakluyt, wiens verbazingwekkende recente winststijging van £ 12,8 miljoen werd “geholpen door de vermindering van het aantal personeelsreizen dankzij de pandemie,” aldus The Times.
In de woorden van een mediabericht: “Hakluyt is een ultrageheim bedrijf waarvan de klantenlijst leest als een who’s who van de zakenwereld met bedrijven die hun diensten behouden voor strategische intelligentie en advies terwijl ze hun activiteiten willen uitbreiden.” De British Asian Trust-site zegt over Chandra: “Opgeleid bij Lehman Brothers, ging hij helpen bij het opbouwen van een gereguleerd adviesbureau voor de voormalige Britse premier Tony Blair.” In het bestuur zitten ook dr. Shenila Rawal (die eerder voor de Wereldbank werkte) en Ganesh Ramani, voormalig partner bij Goldman Sachs. Ramani heeft in feite een familieband met de Big Chief van de Trust, getrouwd met Ruth Powys, weduwe van Mark Shand, broer van Charles’ vrouw Camilla. Vice-voorzitters zijn Asif Rangoonwala (ooit beschreven door The Independent als “powerboat playboy, bakkerij baron, vastgoed plutocraat”) en Shalni Arora, die een achtergrond heeft in Big Pharma bij AstraZeneca en DxS Ltd en de vrouw is van retail magnaat Simon Arora van B &M Bargains. Voorzitter van de Board of Trustees is zakenbankier Lord Jitesh Gadhia, die heeft gewerkt voor Barclays Capital, ABN AMRO en Baring Brothers. Daarvoor was hij senior managing director bij het wereldwijde investeringsbedrijf Blackstone in Londen. Toen hij daar in 2010 werd aangesteld, zei hij enthousiast: “Blackstone’s krachtige netwerk van relaties, toegang tot kapitaal en groeiend geografisch bereik, in ontwikkelde en opkomende markten, biedt een unieke propositie voor klanten.” Gadhia was ook, verrassing, een Young Global Leader van het World Economic Forum.
Bankiers, Valsspelers & Spionnen
Vanuit elk echt ethisch oogpunt zijn de zakelijke activiteiten van degenen die betrokken zijn bij het imperium van Charles op zichzelf reden tot bezorgdheid. Maar het probleem gaat verder dan dat. De hoeveelheid controverse en schandaal rond talloze deelnemers aan zijn verschillende projecten doet je afvragen hoe iemand die graag wordt aangeduid als “Zijne Koninklijke Hoogheid” zich kan associëren met zoveel voorbeelden van wat de meesten van ons als laag leven zouden beschouwen. Hier zijn enkele illustraties:
HSBC is de Global Founding Corporate Partner van de Prince’s Trust en wordt in zijn Impact Report geprezen om zijn “transformationele investering in jongeren,” geïdentificeerd als “een van onze meest toegewijde en loyale supporters.” Laat staan dat de in Groot-Brittannië gevestigde bankiers een lange geschiedenis hebben van enorme belastingontwijking-constructies en criminele activiteiten zoals het witwassen van geld. Bijgenaamd “gangsterbankiers” die betrokken zijn bij “verbijsterende misstanden,” hebben de loyale aanhangers van Charles zelfs “contact gehad met drugshandelaren en terroristen,” legt dit artikel uit 2013 uit. KPMG (Business in the Community en Prince’s Trust, Canada) heeft te maken gehad met “meerdere beschuldigingen van nalatigheid, fraude en belangenconflicten die jaren teruggaan” en was onlangs betrokken bij een gigantisch “fraudeschandaal.” NatWest (Business in the Community) kreeg in december 2021 een boete van £ 264,8 miljoen omdat het niet voldeed aan de witwas-regelgeving. Bank of America (Prince’s Trust) werd geconfronteerd met boycot oproepen na het bespioneren van de activiteiten van haar klanten voor de FBI met betrekking tot de protesten van 6 januari 2021 in Washington, DC. PwC (Business in the Community) heeft een “lange geschiedenis van controverses” over de hele wereld, niet in het minst in India, waar het “een geblokt verleden” zou hebben met de belastingdienst. Goldman Sachs International (Business in the Community, Ganesh Ramani van British Asian Trust) wordt geteisterd door zoveel “controverses” dat zelfs Wikipedia er een hele pagina aan wijdt! Lockheed Martin (Prince’s Trust, Canada). De wapenhandelaar is berucht om zijn vele omkoopschandalen. Macquarie (Prince’s Trust, Australië). De grootste investeringsbank van Australië was betrokken bij een recente controverse van $ 80 miljard die het “grootste banken-schandaal in de geschiedenis” werd genoemd. Scotiabank (Prince’s Trust, Canada) moest in 2020 meer dan 120 miljoen dollar uitkeren vanwege zijn prijsmanipulatie activiteiten. Jitesh Gadhia (British Asian Trust), een donor van de Conservatieve Partij in het Verenigd Koninkrijk, was betrokken bij het “cash for access” – schandaal van David Cameron in 2014 en in 2018 werd hij beschuldigd van belangenverstrengeling omdat hij directeur was geworden van fracking bedrijf Third Energy, terwijl hij ook een niet-uitvoerend bestuurder was bij UK Government Investments. Shalni Arora (Brits-Aziatische Trust). Haar man Simon kwam in 2021 in het nieuws omdat hij zichzelf een enorme uitbetaling van £ 30 miljoen overhandigde. Zijn bedrijf, B&M bargains, had een stijging van de verkoop genoten vanwege de “essentiële” status tijdens COVID-lockdowns. Varun Chandra (Brits-Aziatische Trust). Zijn bedrijf, Hakluyt, zegt The Times, adviseert FTSE 100-bedrijven en “werd 27 jaar geleden opgericht door voormalige MI6-inlichtingenofficieren.” Een artikel in The Evening Standard beschrijft het bedrijf als “zeer geheimzinnig Mayfair bedrijf vol griezels” en “een handig rusthuis voor MI6-mannen.” “Het bedrijf trok in 2001 onwelkome publiciteit toen bleek dat het een undercoveragent had gebruikt die bekend staat als Manfred om milieugroepen binnen te dringen die zich richten op Shell en BP.” En Hakluyt werd in 2012 opnieuw in de schijnwerpers van de media gezet vanwege “de mysterieuze dood van een van zijn onderzoekers in een Chinese hotelkamer.”
Ten slotte is Charles zelf in de loop der jaren verstrikt geraakt in verschillende controverses, niet in de laatste plaats met betrekking tot zijn banden met BBC-pedofiel Jimmy Savile of zelfs zijn rol in het helpen van wapenhandelaar BAE Systems om straaljagers aan Saoedi-Arabië te verkopen. Het Schotse The National meldde: “Parlementslid Margaret Ferrier zei dat prinses Diana campagne zou hebben gevoerd tegen de bombardementen op Jemen, die naar verluidt het gebruik van verboden clustermunitie met zich meebrengen, en beweerde dat Charles deel uitmaakte van een ‘grote inspanning’ om de markt te behouden.” En dan was er natuurlijk dat ongelukkige incident in de Parijse tunnel in 1997…
De Lichtbrenger?
Een bijzonder intrigerende figuur in Het wereldwijde netwerk van Charles is een andere man die graag bekend staat als “Zijne Hoogheid,” namelijk De Aga Khan. Khan is niemand minder dan de Global Founding Patron van de Prince’s Trust en, zo vertelt de site ons, “ondersteunt de levering van het werk van The Trust in het Verenigd Koninkrijk en Canada en via lokale partners in India, Jordanië, Kenia, Pakistan, Rwanda en het Caribisch gebied (Barbados, Trinidad &Tobago en Jamaica).” De zakenmagnaat heeft de Britse, Zwitserse, Franse en Portugese nationaliteit en zijn vingers in menig wereldtaart.
Een profiel uit 2016 legt uit: “Als oprichter en voorzitter van het in Genève gevestigde Aga Khan Development Network, leidt hij een organisatie die 80.000 mensen in dienst heeft in 30 landen, en non-profit werk omvat in straatarme en door oorlog verscheurde gebieden van de wereld, samen met een enorme portefeuille van zeer winstgevende bedrijven in sectoren variërend van luchtvaart en energie tot telecommunicatie, farmaceutica en luxe hotels.” Khan’s vermogen wordt geschat op $ 13,3 miljard en hij wordt beschreven als een van ‘s werelds vijftien rijkste “royals,” hoewel hij niet echt over een bepaald geografisch gebied regeert. In plaats daarvan is hij de spirituele leider van ongeveer 20 miljoen Ismaili-moslims, die aanzienlijke bedragen aan hem doneren en hem aanbidden als de “brenger van licht.” Khan is een persoonlijke vriend van Charles en zijn moeder, koningin Elizabeth II, evenals van de Spaanse koning Juan Carlos.
Hij zou ook lange banden hebben met Britse inlichtingendiensten en andere deep state-netwerken. Khan is betrokken geweest bij een aantal internationale schandalen. In 2012 bleek dat hij, hoewel woonachtig in Frankrijk, door de voormalige president van het land, Nicolas Sarkozy, was “vrijgesproken” van het betalen van belasting. Dit, legde The Daily Mail uit, betekende dat hij zijn enorme fortuin aan de overkant van het Kanaal kon beschermen “ondanks het feit dat hij maar liefst £ 6 miljard waard was en herenhuizen, jachten, privéjets, ongeveer 800 racepaarden en zelfs een privé-eiland op de Bahama’s bezat.” Toen, in 2017, brak er controverse uit in Canada toen werd ontdekt dat premier Justin Trudeau een vakantie had doorgebracht op een privé Caribisch eiland dat eigendom was van Khan. Terwijl hij daar was, maakte hij ook een ritje in de privé-helikopter van de bringer of light. Omdat de Khan’s stichting “miljoenen ontvangt van de Canadese overheid,” werden er vragen gesteld over een bepaald belangenconflict! Trudeau verzekerde het publiek dat er niets was om zich zorgen over te maken omdat “De Aga Khan al lang een familievriend is.” Maar hij werd niettemin de eerste Canadese premier die in strijd met de ethische wet werd bevonden en werd gedwongen zich publiekelijk te verontschuldigen.
Khan is ook goed bevriend met de Rockefellers en de Rothschilds. In een toespraak in het Plaza Hotel in New York in oktober 1996 zei David Rockefeller: “Zijne Hoogheid De Aga Khan is een man met visie, intellect en passie. Ik heb het genoegen gehad hem al bijna veertig jaar te kennen, sinds hij een student aan Harvard was en een kamergenoot van mijn neef Jay Rockefeller.” Van zijn kant sprak Khan “warme dank” uit aan Rockefeller en voegde eraan toe: “Hij, zijn familie en zijn filantropische organisaties staan al vele jaren dicht bij mijn familie, ons werk en mij. Ik bewonder hen om hun consistente en voorbeeldige inzet voor wereldproblemen.” Een bericht van hun wederzijdse vriend Lord Rothschild prees Khan voor zijn “bevordering van ondernemingen in de particuliere sector en plattelandsontwikkeling.”
Neokoloniale Landroof
Khan, Rockefeller en Rothschild zijn ook verenigd door hun gemeenschappelijke lidmaatschap van de 1001 Club van de WWF. Volgens onderzoekers werd deze weinig bekende groep in de jaren 1970 opgericht door de volgende personen, waaronder de vader van Charles, wijlen prins Philip en prins Bernhard van Nederland. Zoals we in dit rapport hebben opgemerkt, zat Bernhard vroeger in de nazi-SS, voordat hij het WNF oprichtte. Hij was ook voorzitter van de stuurgroep van de Bilderberg Groep, waarvan WEF-baas Klaus Schwab medelid was. Bernhard was ook eresponsor van Schwab’s derde European Management Symposium in Davos in 1973, toen het orgaan dat het World Economic Forum zou worden voor het eerst een meer openlijk politieke houding aannam, door in te stemmen met een document dat bekend werd als “het Davos-manifest.” Het WWF is berucht om het “wegdringen” van inheemse volkeren van hun land namens zijn grote zakelijke vrienden onder de valse groene vlag der “behoud/conservatie” en is vandaag zeer prominent in de industrieel-financiële lobby die oproept tot een New Deal for Nature. Voor een volledige analyse van dit alles, raden we het uitstekende werk van de No Deal for Nature-campagne, Survival International en Talking Africa aan. Hier zullen we eenvoudigweg opmerken dat Charles aan boord van deze agenda staat, het idee van “natuurlijk kapitaal” onderschrijft en inderdaad een nieuwe “alliantie voor natuurlijk kapitaal” lanceert. Maar dat is te verwachten, want hij is president van WWF-UK en trots om dat te zijn. Hij verklaart op de WWF-site: “Ik heb bewondering voor de inspanningen om de vele bedreigingen voor de natuur, rivieren, bossen en zeeën van de wereld aan te pakken. En ik ben gaan inzien hoe effectief het zijn expertise en internationale bereik gebruikt om de oorzaken van degradatie aan te pakken, zoals klimaatverandering en het niet-duurzame gebruik van natuurlijke hulpbronnen.” Nogmaals, de waardig klinkende taal maskeert een heel andere realiteit: in dit geval een nieuw versnelde golf van de wereldwijde landroof die al eeuwenlang een kenmerk is van het door winst gedreven Britse rijk.
De Geschiedenis Vormgeven
Als Charles ooit uit zijn 70-jarige periode in de wachtkamer van de Windsors komt, zal hij koning Charles III worden en dus historisch verbonden met zijn twee voorgangers met dezelfde naam. Karel I, die in 1625 koning werd, was de laatste van het ancien régime, een verdediger van de feodale orde. Nadat hij schuldig was bevonden aan tirannie en verraad, werd hij in 1649 voor de ogen van de Londense menigte onthoofd. Dit was het hoogtepunt van een Engelse revolutie die, net als zoveel anderen, snel werd geschoven in een richting die in strijd was met de belangen van de massa mensen die ervoor hadden gevochten en gestorven. Toen Oliver Cromwell de radicale elementen in zijn New Model Army verpletterde, in Burford, werd hij bedankt met een feestelijk banket door de financiers van de City of London. Vanaf dat moment lag de focus van het land op handel, expansie en uitbuiting, waaronder natuurlijk de slavenhandel. Beginnend met Cromwell’s bloedige herbezetting van Ierland, zag de 11-jarige periode van republikeinse heerschappij, bekend als het Gemenebest, het Britse rijk vorm beginnen te krijgen, met de greep van Jamaica, Suriname, St Helena, Nova Scotia en New Brunswick. Toen de zoon van de geëxecuteerde koning, Karel II, in 1660 de troon besteeg met het herstel van de monarchie, was het als een “constitutionele” koning, verplicht aan het parlement en blij om op te treden als een boegbeeld voor de militair-mercantiele entiteit die bekend staat als het Britse Rijk. De toekomstige Karel III lijkt op koers te liggen om de slechtste elementen van beide voorgangers te combineren, waarbij feodalisme oude stijl wordt gecombineerd met moderne bedrijfscontrole om een “duurzaam” wereldrijk te smeden dat is gebouwd op digitale lijfeigenschap en impact-vampirisme. Maar het is belangrijk om te onthouden dat complotten niet kunnen slagen als mensen wijs zijn over wat er gebeurt. Door misstanden te onderzoeken en bloot te leggen, kunnen we onze status als hulpeloze en passieve toeschouwers van de geschiedenis van ons afschudden om actieve en betrokken deelnemers te worden, onderdeel van het verzet. Charles en zijn medewerkers uit de heersende klasse moeten hun verraderlijke agenda verkleden als “goed doen,” als “filantropie” of “behoud,” omdat ze weten dat anders de rest van ons er niet in zou meegaan. Zodra deze illusie is vernietigd en de vreselijke realiteit is blootgelegd, zullen fatsoenlijke mensen overal ter wereld deze verachtelijke parasieten en hun kwaadaardige rijk van uitbuiting definitief de rug toekeren.